Gijs Stappershoef: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
(Nieuwe pagina: Gijs Stappershoef is een van de pioniers van de Nederlandse televisie. Na de Tweede Wereldoorlog richtte hij in Groningen de Regionale Omroep Noord (RON). Halverwege de jaren '50 wer...)
 
Geen bewerkingssamenvatting
 
(8 tussenliggende versies door 4 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{ Infobox Persoon
| illustratie = FTA001131945_001_con.png
| naam      = Gijs Stappershoef
| geboorte_datum  = 13 maart 1920
| geboorte_plaats = Zaltbommel
| overlijden_datum  = 6 juli 2010
| overlijden_plaats = Blaricum
| functies = [[:Category:Regisseur | regisseur]], [[:Category:Omroepbestuurder | omroepbestuurder]]
| bekend_van  = ''[[Zo is het toevallig ook nog 's een keer]]'', ''[[Saint Germain des Prés]]''
| periode_actief  = jaren '50 - 1966
| werkt_samen_met = [[Tom Manders]], [[Rudi Carrell]]
| trivia =
| onderschrift = Gijs Stappershoef (1978)
| externe_info =
| catalogus = [[Gijs Stappershoef in de media]]
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Gijs Stappershoef]]
}}
Gijs Stappershoef is een van de pioniers van de Nederlandse televisie.
Gijs Stappershoef is een van de pioniers van de Nederlandse televisie.
Na de Tweede Wereldoorlog richtte hij in Groningen de Regionale Omroep Noord  (RON).
Na de Tweede Wereldoorlog richt hij in Groningen de Regionale Omroep Noord  (RON).
Halverwege de jaren '50 werd hij door de VARA als regisseur naar Hilversum gehaald.
Halverwege de jaren '50 wordt hij door de [[VARA]] als regisseur naar Hilversum gehaald.
Zijn loopbaan als regisseur bevat onder andere programma's met Tom Manders, Rudi Carrell, maar ook "Publieke tribune" en het kwis programma "Weet wat je waagt"met Theo Eerdmans.
Zijn loopbaan als regisseur bevat onder andere programma's met [[Tom Manders]], [[Rudi Carrell]], maar ook [[Publieke tribune]] en het kwis programma [[Weet wat je waagt]] met [[Theo Eerdmans]].
 
Als hij door de VARA gevraagd wordt om televisiedirecteur te worden, onstaat onder zijn leiding het roemruchte [[Zo is het toevallig ook nog 's een keer]]. Een conflict met de leiding van de VARA over juist dit programma was voor hem aanleiding ontslag te nemen. De volgende jaren zou hij als docent aan verschillende opleidingen werkzaam zijn. Zo is hij een tijd docent bij Santbergen de voorloper van wat nu de "Media-academie" heet en geeft hij les aan de Filmacademie en de school voor journalistiek in Utrecht.


Als hij door de VARA gevraagd wordt om televisiedirecteur te worden, onstaat onder zijn leiding het roemruchte "Zo is het toevallig ook nog eens een keer".
Zijn credo is 'iedereen kan regisseren', het ligt hoofdzakelijk aan de bagage die je daarbij meeneemt. Hij vindt dat een journalist, een acteur, een arts of desnoods een wetenschapper 'vanuit hun vak' iets met het medium televisie moeten doen.
Een conflict met de leiding van de VARA over juist dit programma was voor hem aanleiding ontslag te nemen.
De volgende jaren zou hij als docent aan verschillende opleidingen werkzaam zijn. Zo was hij docent bij de voorloper van wat nu de "Media-academie"heet en geeft hij les aan de Filmacademie en de school voor journalistiek in Utrecht.


Zijn credo:
Velen hebben het vak van hem geleerd of zijn door hem ontdekt en hebben de gelegenheid gekregen om hun talenten te ontplooien. [[Sonja Barend]], [[Ellen Blazer]], [[Bob Rooyens]], [[Jan Keja]] en [[Jop Pannekoek]] zijn enkelen van de velen die optimaal uit de verf kwamen door de stimulans die Stappershoef hen gaf.
'iedereen kan regisseren' het ligt hoofdzakelijk aan de bagage die je daarbij meeneemt. Hij vond dat een journalist, een acteur, een arts of desnoods een wetenschapper 'vanuit hun vak' iets met het medium tv moeten doen.


Velen hebben het vak van hem geleerd of zijn door hem ontdekt en kregen de gelegenheid om hun talenten te ontplooien. Sonja Barend, Ellen Blazer, Bob Rooijens, Jan Keja, Jop Pannekoek zijn enkelen van de velen die optimaal uit de verf kwamen door de stimulans die Stappershoef hen gaf.
Na zijn pensionering blijft hij zich bemoeien met de media. In 1996 schreef hij een stuk in het dagblad Trouw. Hij stelt hierin onder andere dat de begeleiding vanuit de wetenschappen bij de media tekortschiet. Alleen in reclame wordt wel wetenschap toegepast. Programma's worden op intuïtie gemaakt. Hij meent dat de 'onbekende' Nederlander, bijvoorbeeld in quizzen, als 'vodden' behandeld wordt en systematisch wordt gedebiliseerd. De politiek èn de journalistiek hebben een taak de democratie te beschermen door middel van de media volgens Stappershoef.


Na zijn pensionering blijft hij zich bemoeien met de media. In 1996 schreef hij een stuk in het dagblad Trouw. Hij stelt hierin o.a., dat de begeleiding vanuit de wetenschappen bij de media tekortschiet. Alleen in reclame wordt wel wetenschap
[[Category:Personen|Stappershoef, Gijs]] [[Category:Regisseur|Stappershoef, Gijs]] [[Category:Omroepbestuurder|Stappershoef, Gijs]]
toegepast. Programma's worden op intuïtie gemaakt. Hij meent dat de 'onbekende' Nederlander, b.v. in quizzen, als 'vodden' behandeld wordt en systematisch wordt gedebiliseerd. De politiek èn de journalistiek hebben een taak de democratie te beschermen d.m.v. de media.

Huidige versie van 15 okt 2013 om 09:52

Gijs Stappershoef (1978)

NaamGijs Stappershoef
GeborenZaltbommel, 13 maart 1920
GestorvenBlaricum, 6 juli 2010
Functies regisseur, omroepbestuurder
Bekend vanZo is het toevallig ook nog 's een keer, Saint Germain des Prés
Periode actiefjaren '50 - 1966
Werkt samen metTom Manders, Rudi Carrell

Gijs Stappershoef in de media
Oeuvre van Gijs Stappershoef


Gijs Stappershoef is een van de pioniers van de Nederlandse televisie. Na de Tweede Wereldoorlog richt hij in Groningen de Regionale Omroep Noord (RON). Halverwege de jaren '50 wordt hij door de VARA als regisseur naar Hilversum gehaald. Zijn loopbaan als regisseur bevat onder andere programma's met Tom Manders, Rudi Carrell, maar ook Publieke tribune en het kwis programma Weet wat je waagt met Theo Eerdmans.

Als hij door de VARA gevraagd wordt om televisiedirecteur te worden, onstaat onder zijn leiding het roemruchte Zo is het toevallig ook nog 's een keer. Een conflict met de leiding van de VARA over juist dit programma was voor hem aanleiding ontslag te nemen. De volgende jaren zou hij als docent aan verschillende opleidingen werkzaam zijn. Zo is hij een tijd docent bij Santbergen de voorloper van wat nu de "Media-academie" heet en geeft hij les aan de Filmacademie en de school voor journalistiek in Utrecht.

Zijn credo is 'iedereen kan regisseren', het ligt hoofdzakelijk aan de bagage die je daarbij meeneemt. Hij vindt dat een journalist, een acteur, een arts of desnoods een wetenschapper 'vanuit hun vak' iets met het medium televisie moeten doen.

Velen hebben het vak van hem geleerd of zijn door hem ontdekt en hebben de gelegenheid gekregen om hun talenten te ontplooien. Sonja Barend, Ellen Blazer, Bob Rooyens, Jan Keja en Jop Pannekoek zijn enkelen van de velen die optimaal uit de verf kwamen door de stimulans die Stappershoef hen gaf.

Na zijn pensionering blijft hij zich bemoeien met de media. In 1996 schreef hij een stuk in het dagblad Trouw. Hij stelt hierin onder andere dat de begeleiding vanuit de wetenschappen bij de media tekortschiet. Alleen in reclame wordt wel wetenschap toegepast. Programma's worden op intuïtie gemaakt. Hij meent dat de 'onbekende' Nederlander, bijvoorbeeld in quizzen, als 'vodden' behandeld wordt en systematisch wordt gedebiliseerd. De politiek èn de journalistiek hebben een taak de democratie te beschermen door middel van de media volgens Stappershoef.