Wim Sonneveld: verschil tussen versies
| Regel 36: | Regel 36: | ||
Van 1964 tot 1973 wijdt hij zich aan theatershows voor een groot publiek. Uiteindelijk komen die ook op het TV-scherm terecht. Na zijn dood is er nog jarenlang op dit materiaal teruggegrepen. | Van 1964 tot 1973 wijdt hij zich aan theatershows voor een groot publiek. Uiteindelijk komen die ook op het TV-scherm terecht. Na zijn dood is er nog jarenlang op dit materiaal teruggegrepen. | ||
Hij is niet snel tevreden. In een interview met het ''Limburgsch Dagblad'' vertelt hij dat hij nog altijd het liedje of het programma moet maken waarvan hij kan zeggen 'Ja, dat is 't nou!'. | Hij is niet snel tevreden. In een interview met het ''Limburgsch Dagblad'' vertelt hij dat hij nog altijd het liedje of het programma moet maken waarvan hij kan zeggen 'Ja, dat is 't nou!'. Wel zijn er een paar liedjes die dat gevoel benaderen, zoals 'Tearoom tango' en 'Lieveling'. | ||
===Buiten het theater=== | ===Buiten het theater=== | ||
Versie van 19 jun 2017 09:46
| Naam | Wim Sonneveld |
| Geboren | Utrecht, 28 juni 1917 |
| Gestorven | Amsterdam, 8 maart 1974 |
| Functies | cabaretier, zanger |
| Bekend van | Showboat, Het wonderlijke leven van Willem Parel |
| Periode actief | 1943-1973 |
| Werkt samen met | Ina van Faassen, Willem Nijholt, Corrie van Gorp |
| Trivia | Trivia |
| Gallery | Gallery |
| Externe info | Theaterencyclopedie |
Wim Sonneveld in de media Oeuvre Wim Sonneveld | |
Willem (Wim) Sonneveld was een Nederlands cabaretier, zanger en acteur. Een van de grote drie
Begin van zijn carrière
Wim Sonneveld is geboren en getogen in Utrecht. Na het volgen van de Dagschool voor Handel en Administratie heeft hij een aantal administratieve baantjes. Op 26 februari 1936 wordt hij secretaris-medewerker bij Louis Davids en krijgt zodoende de kans het vak van Davids af te kijken. Overdag is hij secretaris, 's avonds speelt hij in zijn ensemble. Na anderhalf jaar wordt Sonneveld ontslagen 'omdat hij zijn bevoegdheden als secretaris wat ruim had genomen', zoals hij het zelf omschrijft. In een interview met de Friese Koerier bekent hij namens Louis Davids maar zonder Davids' medeweten zichzelf gepromoot te hebben. Op briefpapier met handtekeningstempel van Davids schrijft Sonneveld 'Ík ben helaas verhinderd, maar beveel u van harte de jonge Wim Sonneveld aan' als Davids een verzoek om op te treden moest afwijzen.
Sonneveld speelt vervolgens in verschillende cabarets, in Frankrijk, en hij begint een eigen gezelschap in Nederland. In de mobilisatietijd speelt hij wat toneel, bij Ko Arnoldi, Cor van der Lugt Melsert en bij De Sprookjesspelers van Abraham van der Vies.
Na zijn toneelperiode komt hij terecht in het Cabaret der Prominenten, de Bouwmeesterrevue en de variété van Strengholt.
Cabaret Wim Sonneveld
Met de nodige ervaring op zak besluit Sonneveld in 1943 een eigen gezelschap op te zetten met Duitse en Franse artiesten als voorbeeld: Cabaret Wim Sonneveld. Tot 1959 blijft het gezelschap bestaan. Sonneveld ontpopt zich als een uiterst vakkundige producer-regisseur, die veel schrijvend en spelend talent weet aan te trekken. Bekend worden zo het typetje Willem Parel en de Amsterdamse orgeldraaier. In 1955 komt er een Parel-film. De rol van Willem Parel leidt hem zelfs naar Hollywood, waar hij in 1957 met Fred Astaire speelt in Silk stockings. Sonneveld zou uiteindelijk in vier Hollywoodfilms spelen.
My Fair Lady
In 1952 brengt het Ensemble Wim Sonneveld 'Het meisje met de grote voeten' op de planken. Het wordt niet aangekondigd als musical maar als muzikale parodie. Het is de openingsvoorstelling van het heropende Nieuwe De la Mar in Amsterdam. Het wordt een flop. Het tegendeel kan gezegd worden van de Nederlandse versie van de musical My fair lady, waarin Sonneveld van 1960 tot 1963 de rol van professor Higgins speelt. Ook schittert hij naast Conny Stuart in de musical Heerlijk duurt het langst van Annie M.G. Schmidt. Daarnaast is Sonneveld producent van de musical De kleine parade.
Theatershows
Van 1964 tot 1973 wijdt hij zich aan theatershows voor een groot publiek. Uiteindelijk komen die ook op het TV-scherm terecht. Na zijn dood is er nog jarenlang op dit materiaal teruggegrepen.
Hij is niet snel tevreden. In een interview met het Limburgsch Dagblad vertelt hij dat hij nog altijd het liedje of het programma moet maken waarvan hij kan zeggen 'Ja, dat is 't nou!'. Wel zijn er een paar liedjes die dat gevoel benaderen, zoals 'Tearoom tango' en 'Lieveling'.
Buiten het theater
Sonneveld begint een wijnboerderij in Frankrijk, maar dat wordt niets en hij doet de boerderij weer van de hand. Vervolgens begint hij een internationaal contactcentrum voor jonge kunstenaars.
Wim Sonneveld overlijdt op 8 maart 1974 in Amsterdam op 56-jarige leeftijd aan een hartaanval. De laatste artiest die hij in zijn leven bezocht was Henriëtte ('Heintje') Davids, de zus van Louis Davids, bij wie de carrière van Sonneveld ooit begon.
Wim Sonneveldprijs
Sinds 1988 wordt jaarlijks de Wim Sonneveldprijs uitgereikt aan het beste kleinkunsttalent op het Amsterdams kleinkunstfestival.
Bronnen: - 'Even de schijnwerper op Willem Parel alias Wim Sonneveld', Friese koerier 15-1-1954; - 'Hoe het leven Wim Sonneveld opslokte', De Telegraaf 9-3-1974; - 'Een wandeling met Wim Sonneveld', Limburgsch Dagblad 4-3-1972.
